Op de voorkant van deze uitgave nr.51 staat een foto van de Bussen Schutten uit 1950. Dit jaar vieren de Bussen Schutten op 22 april a.s. hun 500-jarig bestaan met o.a. een schuttersfeest. Wilt u meer weten over de Bussen Schutten, klik dan "hier". Bekijk dan onder meer de pagina 'historie'. 

Naast de bekende rubrieken, zoals: "100 jaar geleden" (deel 11), "De leden van de H. Familie in 1936 nu benaamd" (deel 4), "40 jaar geleden...lang geleden?" (deel 3), "De bezittingen van het klooster Keizerbosch bij de confiscatie door de Fransen in 1796" (deel 2.3), "Uit Neerse bodem" (deel 7), "Zo'n eeuw geleden geboren" (deel 24) en "Kruisen en kapellen" (deel 12), staat de redactie ook stil bij het feit dat in 2012 verschillende verenigingen in Neer een bijzondere verjaardag mogen vieren. 

• 25 jaar: het zangkoor 'Vocante' 
• 50 jaar: KVW (KinderVakantieWerk)  
• 50 jaar: Seniorenvereniging Neer  
• 80 jaar: Neerse Vrouwenvereniging (NVV) St. Martha
• 100 jaar: Tuinbouwvereniging Neer
• 100 jaar: Het Neerse Groen Kruis
• 500 jaar: Bussen Schutten

De artikelenserie '100 jaar geleden' is samengesteld uit beschrijvingen van gebeurtenissen die honderd jaar geleden in Neer hebben plaatsgevonden. De gegevens hiervoor zijn veelal ontleend aan het 'oud archief' van de voormalige gemeente Neer en aan kranten uit die tijd. De twee grote zilveren medailles zijn in het bezit van de Bussen Schutten: een met de afbeelding van koningin Wilhelmina, geschonken door Mathis Geraets na de eerste prijs met het prijsschieten  en een met de afbeelding van prins Hendrik, geschonken door Johannes Wagemans. Dit artikel gaat geheel over het 400-jarig jubileum van de Bussen Schutten in 1912. De viering van het 400-jarig bestaan op 18 augustus 1912 verliep niet zoals de organisatie dat gepland had. Het aanvragen van een medaille vertraagde, omdat men vergeten was te vermelden, dat de medaille bedoeld was als een ereprijs bij de schietwedstrijden. Nadat burgemeester Terstappen op vraag van de secretaris van koningin Wilhelmina aangaf, dat schutterij als een zeer bloeiende vereniging bekend stond, werden twee zilveren medailles ter beschikking gesteld.  Het schuttersfeest werd verschoven naar 11 augustus, omdat er in Maastricht het tweede Nederlands Mariacongres was gepland. Hierbij waren alle leden van de H. Familie, de Derde Orde en andere Congregaties uitgenodigd. Dat was nog niet alles! Tot overmaat van ramp bleek het weer niet mee te werken. Het regende op 11 augustus zoveel, dat de schietwedstrijden werden verplaatst naar donderdag 15 augustus. Ook op die dag werden de schietwedstrijden afgebroken vanwege de regen. Op kermismaandag 2 september zouden de wedstrijden verder gaan; ook toen viel er regen en werden de wedstrijden de dag erna uitgeschoten. Zondag 6 oktober 1912 was er voor de eigen leden nog een feest met een schietwedstrijd als afsluiting van het jubileumjaar.

Redactielid Jos Geraets dook in de archieven, omdat de Bussen Schutten dit jaar hun 500-jarig jubileum vieren; bij voorkeur iets dat gerelateerd kon worden aan de schutten in de huidige tijd en het liefst aan de jubilerende Bussen Schutten. In 1921 werd het OLS in Vlodrop gehouden. Een dag later stond in de krant, dat de Oranjeschutten van Neer het Oud-Limburgs Schuttersfeest in Vlodrop had gewonnen. Neer organiseerde in 1922 het OLS. De Oranjeschutters fuseerden in 1960 met de Bussen Schutten. 

Dit is al weer de vierde deelfoto van de serie: De leden van de H. Familie in 1936 nu benaamd. Deze deelfoto omvat de nummers 073 t/m 110.Bij deze foto zijn enkele twijfelgevallen en/of onbekenden. Het betreft de nummers: 073, 076, 085, 091 en 101. Hoe dan ook, u bent als lezer uitgenodigd deze leegtes op te vullen en eventueel aan de redactie door te geven.

Enkele gezichten, die duidelijk herkenbaar zijn:

074: Gerardus Hubertus Luijten, Luite Graadje
076: Arnoldus Joseph Hermans, Waals Sefke
077: Gerardus Anthonius Simons, Bótter Graadje of Körvers Graadje
086: Andreas Sillekens, Drees van Sloes Pieër087: Jozeph Claessen, Klase Sef
088: Peter Martinus Kuijpers, Leuve Piet
089: Peter Johannes Kuijpers, Piet van Waals Kaat
090: Godefridus Wilhelmus (Frits) Verheijen
094: Hendrikus Hubertus Anthonius Winkelmolen, Harrie van Fuus Driek
102: Joseph Schreurs, Sloes Sef
103: Peter Johannes (Sjeng) Schreurs
108: Bernardus Sijben, Bernaad van Perot

De werkgroep Krantenknipsels verzamelt alles wat over Neer wordt gepubliceerd. In de serie "40 jaar geleden ... lang geleden?" wordt telkens een knipsel geplaatst van een gebeurtenis van 40 jaar geleden. Deze keer een knipsel  uit de krant van december 1972 over de bouw van de openbare bibliotheek aan de Hoogstraat.40 jaar was men in Neer trots op de bouw van het mooie bibliotheekgebouw aan de Hoogstraat. Het was voor die tijd een modern gebouw, dat heden ten dage nog steeds een mooie uitstraling heeft.

In dit deel 2.3 worden de landerijen vermeld die in het Beverlandt, in het Buggenummer Veld en in 't Zand liggen. Ze behoren ofwel direct aan het klooster zelf of aan een van de hoeven. Deze kaart hiernaast is een zogenaamde 'Kaerte Figuratif', een bijzondere kaart waarop de jachtgebieden van het klooster en die van "De edelen van Neer" zijn aangegeven. Met de 'edelen van Neer' zullen wel de heren van Ghoor en enkele Neerse prominenten bedoeld zijn. De teksten op de kaart zijn als volgt: "Toebehorende Aen het Klooster der Kanonikerssen Regulire Van het Order van Pra(e)menstryt genaamt Keyserbosch. De stucken voorgestelt onder Groen Koleur is de jacht Toehorende aen het voorseyt Klooster alleen. De stucken voorgestelt onder Geel Koleur is de jacht Gemeijn aen voorgenoemt Klooster en de EdelenHeer van Neer Johannes Verhagen factum Gesw. Landm. 1775 (????)

Met de ondertitel van dit hoofdstuk "Bodemvondsten met een religieuze betekenis bij het voormalig klooster Keizerbosch" vertelt Leon Lenders in dit artikel dat hij een vijftal religieuze voorwerpen, 25 jaar geleden tussen 1986 en 1989 met behulp van een metaaldetector zijn gevonden op akkers rondom het voormalig klooster Keizerbosch. Het betrof drie kruisjes en twee hangertjes, die zijn gedetermineerd door John Kuipers uit Oosterhout, een specialist op het gebied van het determineren van religieuze voorwerpen.

In deze uitgave staat Leonardus Petrus Hubertus (Lei) Verhaeg, koster, centraal. Hij leefde van 1897-1970.Lei Verhaeg was de op een na de laatste koster in Neer uit de kostersfamilie 'Verhaeg', die 270 jaar in dienst van de kerk stond.  Zoon Piet heeft de kostertaak van zijn vader Lei nog even overgenomen, totdat hij in dienst moest. Lei was boer, maar het vak van koster nam hij zeer serieus op zich. In dit artikel wordt duidelijk, dat het werk van koster veel tijd vergde naast het boer zijn. Lei deed dat allebei zeer serieus. Lei is in de oorlogsjaren naar Duitsland getransporteerd om daar te werken. Hij kwam, zoals vele anderen, getekend terug. Na de oorlog nam hij vrij snel weer de taak van koster op, maar nu in de noodkerk (KJV-gebouw). Bij de schutterij St. Sebastianus vond hij afleiding, waar hij al vanaf zijn 18de lid van was. In 1951 werd hij zelfs koning. Met dochter Tiny als koningin aan zijn zijde trok hij naar het OLS in Horn. Lei had op latere leeftijd een zwak hart. Hij stierf op 30 juli 1970.

Het hagelkruis aan het kruispunt Hagendoorn-Gendijk is een veldkruis, dat al sinds mensenheugenis daar al staat midden in het open Zwaarveld. Wanneer het geplaatst is, weten we niet. Vroeger liep in de buurt van dit kruispunt een Romeinse weg. Langs deze weg zijn restanten van bewoning gevonden in de vorm van dakpannen met stempels er in. De wegkruisen waren op de eerste plaats plaatsen waar gebeden werd, individueel of als gemeenschap, de buurt, samen kwam. Rond bepaalde feestdagen, vaak ook in de Goede Week, wordt het kruis extra versierd als uiting van dankbaarheid naar en eer brengen aan God. Bij een wegkruis worden dan vaak bloemen gevlochten in de vorm van een krans, die om het corpus of de armen van de Gekruisigde gedrapeerd wordt. Of is het misschien een echt oud 'Hagelkruis'? Boeren richtten na zwaar weer met schade aan gewassen vaak een wegkruis op om God te vragen hen een dergelijke ramp te besparen. Eén hagelbui kon immers al het werk, dat een jaar lang aan de akker besteed was, teniet doen. Bleven de gewassen op de velden gespaard, dan versierde hij het kruis bij zijn akker uit dankbaarheid. Met de ruilverkaveling is dit kruis een stukje verplaatst. In november 1994 vernielden baldadige (dronken) jongeren het kruishout en corpus. De daders konden achterhaald worden; ze werden veroordeeld en moesten de schade vergoeden. Tijdens de afgelopen Carnavalsdagen werd het corpus weer afgerukt en verdween.