Op de voorkant van uitgave nr.45 staat een foto van het interieur van de parochiekerk St. Martinus in Neer uit ongeveer 1935. Let eens op de prachtig beschilderde binnenmuren van de kerk! 

In 'Asj d'r èns wiltj loestere' geeft de redactie kort aan welke artikelen er in dit nummer aan bod komen. In deze uitgave zijn naast de vaste rubrieken, zoals 'Oos Noets', '100 jaar geleden', 'Wie weet: wie, wat, waar en wanneer? enkele andere artikelen te lezen, die op deze pagina terug te vinden zijn. De heemkundevereniging verzorgde mede de activiteiten in het kader van 'honderd jaar kerk en duizend jaar parochie', waaronder een tentoonstelling op 18 en 19 september 2010 in de kerk. De heemkundevereniging komt eind november 2010 met een nieuw boek, geschreven door Jos Geraets met hulp van Elly Keiren-Mestrom. De titel van dit boek heeft een korte maar veelzeggende titel: "In Gods naam", waarin allerlei gegevens te vinden zijn over alle Neerse missionarissen, zusters, paters, broeders, die in 'in Gods naam' de wijde wereld in getrokken zijn om daar hun missie- en ontwikkelingswerk te verrichten. Het boek wordt uitgegeven bij gelegenheid van het 45-jarig bestaan van het Parochieel Missiecomité. De planning is om het boek bij de lezing van 24 november a.s. te presenteren.

De redactie van het (studenten)blaadje 'Oos Noets' was bedoeld om de mannen in Indië op de hoogte te houden van de ontwikkelingen in Neer. Zo zouden ze 'zich ontwent gaan voelen' als ze terugkeren in Neer. Het blaadje moest 'een luchtbrug zijn, waarover 'snoeperig voedsel' geparachuteerd wordt, dat in kern degelijke vitaminen bevat voor geestelijk zelfbehoud. DIT IS HET HOOFDDOEL VAN OOS NOETS'. Pater Piet Strous vertelt over zijn nieuwe missie in Cuamato in Zuid-Angelo, Portugees West-Afrika waar hij in 1940 terechtkwam. De mensen daar wilden niets van de paters weten. Ze wantrouwden de blanken, want de Portugese kooplui hadden hen niet eerlijk behandeld.Er deed zich een gevaarlijke situatie voor, waarbij een paar leeuwen enkele mensen aan het verslinden waren. De pater moest met een geweer meekomen om de leeuwen dood te schieten; hij had echter nog nooit met het geweer geschoten. Erg nerveus en met knikkende knieën ging hij mee. Op de aangegeven plek des onheils bleken de leeuwen verdwenen te zijn. Op de grond lagen vier jongens op de grond, die door de leeuwen waren aangevallen. Een huiveringwekkend schouwspel. Twee jongens waren door; de andere twee overleefden het dankzij de hulp van de paters. Van die tijd af werden de paters 'blanke tovenaars' genoemd door de inheemse bevolking.

In de rubriek 'Open brief' werd onder meer verteld, dat Frits vanne Smaed (Frits Winkelmolen) tijdens zijn reis naar Rome een been gebroken had (zie hieronder!). Op de vraag hoe dat gebeurd was, vertelde Frits dat hij onder de Neerse klokken terecht was gekomen, die toen ook naar Rome waren. Op 7 mei 1950 gingen de Sacramentsschutten naar een groot schuttersfeest, waarbij de schutten van Neer allemaal nieuwe mutsen op hadden met witte broeken (zie foto hiernaast!). Op 21 mei 1950 was er in Neer een groot schuttersfeest ter ere van van het 300-jarig bestaan van de Jonge Schutten. Op het terrein bij Tieske op de Bergestraat zou een grote danstent komen waar zo'n 1000 man in konden.

In deze aflevering komt weer een aflevering voor van 'Wereldstad zonder vergunning' (van Eemes Anges), deel IV. Er wordt in Neer een klandestiene wereldstad gebouwd. De minister heeft lont geroken en twee van zijn beste rechercheurs naar het dorp gezonden. Deze maken er allerlei wetenswaardigheden mee. In een café aan de Bergestraat vertelt hen iemand over de brug op het Eiland tijdens de Oranjefeesten in 1948. De redevoering die bij deze gelegenheid is gehouden, kunt u in het artikel in 'Oos Naer' nalezen! De moeite waard! In het artikel van de 'Rome-reis van Jong Nederland' (deel 1) van Sjra Theelen wordt verteld hoe de reis verliep van Kapelaan Jacobs met vier leiders is verlopen. Pierre van Keunke bracht de vijf personen met zijn auto en een vol aanhangwagentje naar het Stationsplein in Roermond. Daar stond een autobus klaar om de reizigers naar Valkenburg te brengen. De reis die via België, Luxemburg, Frankrijk (via Nancy, waar Pater Timmermans woonde), Zwitserland naar Italië (Rome) verliep niet altijd vlekkeloos.

Het gedicht dat te lezen is in deze uitgave van 'Oos Naer', schetst een beeld hoe de processie vroeger verliep.

In dit artikel in de serie "100 jaar geleden" (1910) worden beschrijvingen gegeven van gebeurtenissen die honderd jaar geleden in Neer hebben plaatsgevonden. De gegevens hiervoor zijn veelal ontleend aan het 'oud archief' van de voormalige gemeente Neer en aan kranten uit die tijd. Soms wordt in een beschrijving verwezen naar een adres in het boek "Van Naer Haer" door middel van de letters 'VNH'. In deze aflevering komen weer allerlei zaken naar voren, die een 'beeld' geven van 100 jaar geleden. De foto links heeft betrekking op het feit dat in december 1910 Sjang Naus werd herkozen als lid van het Burgerlijk Armbestuur voor een periode van 5 jaar. Pater Pierre van Esser ontving in september 1910 zijn priesterwijding te Mechelen en droeg een week later zijn eerste plechtige H. Mis te Neer op.

De onderwerpen in deze aflevering zijn weer erg verschillend. We staan even stil bij de 'Feestelijke ontvangst van bisschop Drehmanns, die de nieuwe kerk zou komen inwijden. De bisschop werd door de fietsclub afgehaald in Haelen en daar begroet door Louis Scheres (timmerman en zager bij houthandel Van Esserin Neer). Door de vier schutterijen werd de bisschop bij de witte brug verder begeleid, nadat Bernard Geenen (Bernaad, de bierbrouwer) aldaar de bisschop een warm welkom toeriep. De kinderen van de school met hun onderwijzers, de muziekgezelschappen, de geestelijkheid en de burgerlijke autoriteiten, waaronder burgemeester Terstappen, huldigden de Eminentie bij de school. Daarna vertrok de hele stoet naar de kerk waar een bruidje een versje opzegde. 's Avonds bracht de zangvereniging nog een serenade bij de Pastorie. De volgende dag, 4 oktober 1910, vond de plechtige inwijding plaats met daarna een plechtige H. Mis. Na de H. Mis volgde er nog een optocht waar allerlei verenigingen aan meededen.

De werkgroep Monumenten is het idee besproken om karakteristieke grafstenen of zerken die verloren dreigen te gaan, voor de toekomst te behouden. De mogelijkheden werden hiertoe nader bekeken. Er kwam een samenwerking op gang met het kerkbestuur, waarbij afspraken werden vastgelegd. Het ging om grafstenen of zerken, waarvan de grafrechten verstreken waren en die door de nabestaanden niet verlengd werden. Het kerkbestuur waardeerde dit initiatief ten zeerste. Er is een 'contractje' opgesteld, waarin het beheer van de grafstenen namens de nabestaanden, die de betreffende rechten bezitten, wordt overgedragen aan de heemkundevereniging met het doel deze grafsteen als bijzonder grafmonument voor de toekomst te bewaren. De grafsteen blijft op de begraafplaats Hammerveld van de St. Martinusparochie en wordt/blijft eigendom van de parochie te Neer. Als alles is geregeld, wordt de grafsteen/zerk langs de muur van het 'oude' kerkhof geplaats met daarbij een bordje waarop korte informatie wordt gegeven.

en nieuwe opgave...Wie herkent hier deze kaartende heren? Waar is deze foto gemaakt? Wanneer is deze foto gemaakt? Reacties aan het redactieadres: redactie.oosnaer@gmail.com

In 'Oos Naer' (jaargang 5, nr.15, maart 2003) hebben we een artikel geplaatst over de roemruchte Neerse vriendenclub 'Tuddern'. Zij vrolijkten eind jaren '40 en begin jaren '50 (van de vorige eeuw) bij bruiloften en partijen en andere gelegenheden waar maar iets te feesten viel, de gasten op met hun vakk originele liedjes en excentrieke outfit. De redactie heeft de beschikking gekregen over een map met teksten van een 30-tal liedjes. Daaruit wil de redactie in komende nummers van Oos Naer een aantal publiceren. In deze uitgave staat de 'felicitatiemars' afgedrukt, waarbij de bruilofsgasten defileerden, al dan niet in een kring, twee-aan-twee gehand voor het bruidspaar. Zoals de tekst zegt, stond men bij het zingen van een couplet stil en marcheerde men bij het zingen van het refrein.