Op de voorkant van nummer 22 staat een foto, waarop enkele Neerse mannen zitten op een slee in de winter van 1940/1941.

De redactie memoreert aan de indrukwekkende avondbijeenkomst op 4 oktober over de deportatie van Neerse mannen en hun gedwongen verblijf in Duitsland, nu 60 jaar geleden. De werkgroep Genealogie en Bidprentjes van onze vereniging nam op 26 september deel aan de regiobijeenkomst betreffende genealogische onderzoek. De heemkundevereniging heeft op verzoek van het Kerkbestuur onderzoek gedaan naar de benaming van het gebied waar thans het kerkhof ligt. Daar kwam de naam "Hammerveld" naar voren. In deze uitgave komen weer twee series aan bod met betrekking tot de Tweede Wereldoorlog en verder nog min of meer vaste rubrieken.

Het heeft 5 jaar geduurd voordat men met de uiteindelijke restauratie zou beginnen. Het ontwerp was van de bekende Roermondse architect Joseph Franssen, zoon van Caspar Franssen, die in 1909 de nieuwe kerk van Neer had ontworpen.Vooral Monumentenzorg stelde strenge eisen, waardoor de toren zoals die voor het opblazen in 1944 was, op een geheel andere manier kwam uit te zien.De Neerse mensen zijn nooit trots geweest op de nieuwe toren, maar het blijft een prachtig kerkgebouw, dat desondanks fier boven het dorp blijft uitsteken.

In dit tweede deel beschrijft Har Kuijpers de wederopbouw van de Neerse kerktoren, die op 16 november 1944 door de Duitsers werd opgeblazen. Er werd eerst een noodkap geplaatst, totdat men met de wederopbouw kon beginnen. Door het ontbreken van een vergunning en ook de financiën om de toren te herstellen werd pas in maart 1954 begonnen met de restauratie. Voordat het eigenlijke ontwerp werd goedgekeurd en ten uitvoer zou worden gebracht, waren er maar liefst zes ontwerpschetsen voorafgegaan.

De nieuwe foto toont ons een prachtig stel in een bijpassende even prachtige omlijsting. Wie kijken ons zo vrijmoedig aan? Oplossingen graag (schriftelijk) naar het redactieadres: Jos Silvrants, Baand 4, 6086 EC  Neer. foto: archief Jo Beeren  Hebt u nog meer van zo'n prachtige foto's, laat dit dan de redactie weten.

In dit tweede deel beschrijft Hugo Levels eveneens aan de hand van dagboeken van ex-gedeporteerden het vervolg van de reis vanuit Venlo Duitsland in. De reis ging van Venlo via Wuppertal richting Paderborn, waar men op 10 oktober 1944 aankwam. Daarna ging het naar Salzgitter, waar men daags daarna de Hermann Göringwerke kon bezichtigen. De omstandigheden onderweg waren verre van aangenaam (veel oponthoud, volgepropte wagons), waardoor er enkele met de gedachten rondgingen om te ontsnappen. Uiteindelijk kwam een groep Neerse met Heldense mannen op 14 oktober in Rhumspringe aan waar velen in een chemische fabriek moesten gaan werken. De omstandigheden in het kamp aldaar waren slecht (veel luizen, weinig eten, slechte slaapplaatsen). Op 25 oktober 1944 ging de reis verder naar Bad Lauterberg voor hen, die goedgekeurd waren om in de fabriek aldaar te werken.I n Bad Lauterberg zouden de meeste Neerse en Heldense mannen enkele maanden blijven. De omstandigheden waren hier beter dan in Rhumspringe, maar ook hier speelde honger een grote rol. Wat men pas vele jaren later te weten kwam was het feit, dat in de chemische fabriek van Bad Lauterberg brandstof voor de V2-raketten werd gemaakt. Het was een chemische stof, die voor de menselijke huid gevaarlijke brandplekken kon veroorzaken. Enkele mannen kregen ook problemen met hun gezondheid. Verder in dit deel van het artikel beschrijft Hugo Levels het dagelijks leven en de feestdagen (Kerst en Nieuwjaar).Vooral de gelovigheid van de mensen zorgde ervoor, dat er een grote onderlinge band ontstond en dat men elkaar ondersteunde. In deel 3, dat in de uitgave van juni 2005 zal verschijnen, zal Hugo Levels ingaan op de laaste periode van het verblijf in Duitsland en de soms enerverende terugreis van veel mannen.

In dit artikel staat Petrus Hubertus Berben (Kaole-Pietje) centraal. Hij leefde van 1881-1958. Geen opmerkelijk dorpspersoon, maar met zijn handel voornamelijk in kolen en kunstmeststoffen in Neer heel goed bekend. Hij kwam uit een gezin van acht kinderen. Direct na zijn huwelijk met Anna Maria Simons (Antje vanne Körver) begon hij met de kolenhandel. Daarna kwam de foeragehandel erbij en het vervoer van goederen. Zijn zonen Thei en Sjra namen zijn bedrijf in de 50-er jaren over. Het artikel schetst een harde werker en een man die, net als zijn vrouw, hart voor de zaak had. Het zilveren huwelijksfeest van Kaole-Pietje en Antje in 1941 met het volledige gezin.  

In deze uitgave staat weer een aantal losse woorden. De redactie vraagt, indien u nog oude Neerse woorden ter beschikking heeft deze aan de redactie te willen doorgeven, zodat wij ze weer kunnen publiceren in onze rubriek. Indien u wilt reageren op deze uitgave van ons periodiek, stuur dan uw reactie naar onderstaand e-mailadres: redactie.oosnaer@home.nl Het verheugt de redactie, dat er toch lezers zijn die hierop reageren.links: Pindraodeen van de rij nieuw aangeboden woorden in de rubriek "Naers" (deel 15).